Paradox van controle of overgave 

Ik bestudeer op dit moment mijn persoonlijke spanningsveld tussen controle en overgave. Ik zie van de beide aspecten veel kracht en ook ellende, in mij en om mij heen.
Ik geloof dat controle heel belangrijk is voor je gezonde staat van zijn; Beschaving heeft volgens mij te maken met de mate waarop wij onze emoties en impulsen kunnen beheersen. Ik maak er een dagtaak van om enige vorm van controle te hebben over ik eet, wat ik zegt, wat ik doe en vooral niet doe. Heel fysiek zelfs de controle van het zenuwstel en je adem.
Neurotisch of natuurlijk bewust. Jij zegt het maar… Controle heeft een vieze bijsmaak, en ik snap niet helemaal hoe dat komt. Wellicht is onze over gecontroleerde en controlerende maatschappij recept voor onvrede en tegenbewegingen.
Maar dan die overgave. Iets wat onze cultuur niet van nature in zich heeft, maar o zo belangrijk bij het vinden van persoonlijk balans. Ik zou hartstochtelijk willen pleiten voor meer overgave in en om mij heen. Devotie aan iets dat niet alleen mijn ego dient. Maar hoe? Ik zocht naar referentie hoe.
In mijn zoektocht ben ik bij mij collega doula en zuster Kiki Meijer en haar Intergral Pelvic Therapy terecht gekomen. Hierin leerde ik dat het bekken gebied met haar enorme wijsheid voor mij de leraar was in overgave. Niet om te leren ‘los te laten’. Nee, diep van binnen wist ik natuurlijk allang hoe dt moest. Deze wijsheid zit namelijk gewoon in je, diep in het bekken.
Wat ik leerde met deze therapie was dat ik voorbij alle strijd, boosheid en agressie, die kracht alleen maar hoef te richten naar het juiste. Overgave is een soort focus  op het oneindig grote, controle op het onvoorwaardelijke vertrouwen. Want pas in de overgave komt creativiteit vrij en scheppende kracht.. Het vermogen om nieuwe wegen te bewandelen. Met beheersing om met die kracht om te gaan en te richten op mijn ware pad; een gelukkig duo samen!